Robbin Haaijer

Robbin volgens Robbin:

“Ik was 16 toen ik bij een vriend achter in de auto zat. We reden zoals wel vaker met zijn vader mee naar Amsterdam. Zijn vader was ‘adviseur’, zat op veel plekken, en af en toe pikten we ons graantje mee. Ergens in een van die autoritten heb ik besloten ook adviseur te worden. Het leek me wel wat. Gevraagd worden om ergens te helpen. Dat jij mag helpen als het mensen (in organisaties) even niet zelf lukt of dat je het nog beter mag maken. Op die gedacht doe ik nog steeds mijn werk. Nu al zo’n 25 jaar. 

Helpen: in essentie is dat wat je als adviseur doet. Soms door te doen wat wordt gevraagd, veel vaker door iets anders te doen. Iets toe te voegen, iets zichtbaar te maken wat nog niet zichtbaar was. Door hoop toe te voegen, vertrouwen en aandacht. En als je geluk hebt – zoals ik – ontstaan daar in de loop der tijd prachtige relaties en vriendschappen uit. Die kunnen leiden tot een boek. En waar je elkaar gewoon kan vragen: ‘Hoe is het met jou?’”